Ik heb een tijdje niet geschreven. Dit had grotendeels te maken met mijn relatie die kapotging na langer dan twee jaar. Ik had het daar moeilijk mee maar geloof me als ik zeg dat ik nu zo opgelucht ben dat dat voorbij is. Het duurde ook niet lang voordat ik door had dat het mij beter af zou gaan in m’n eentje. Hier moest ik wel m’n draai in vinden. De break-up deed me vrijwel niks meer maar ik voelde me zo vies. Ik voelde me goedkoop en gebruikt. Het duurde dus best wel een tijdje voordat ik m’n zelfrespect had gevonden. Die had zich goed verstopt namelijk aangezien ik mezelf altijd op de tweede plaats had gezet. Ohja, inmiddels ben ik trouwens 19 jaar en heb ik mijn rijbewijs op zak.
Feestjes waren mijn uitlaatklep. Of nou ja, het zijn bij vrienden en het ontmoeten van nieuwe mensen. Oké, dit is eigenlijk nog steeds mijn uitlaatklep. Ik had geen school, geen werk, geen diploma om aan werk te komen en de druk van alle meningen om me heen werd me te veel. Daarom ben ik de laatste tijd veel onderweg geweest. Sinds ik mijn rijbewijs heb, reis ik elke week flinke kilometers af. Dit vind ik geweldig. Ik vind zo veel rust in het autorijden maar vooral in het bezoeken van vrienden en het ontmoeten van nieuwe mensen. Dit wil ik blijven doen. De energie die ik daar uit haal is motiverend. Reizen naar vrienden deed ik al wel vaker maar met een auto hop ik van de één naar de ander, zonder afhankelijk te zijn van het openbaar vervoer. Ik heb sinds het uit elkaar gaan veel nieuwe mensen leren kennen. De meesten heb ik leren kennen via het internet en de afgelopen tijd dus ook daadwerkelijk voor het eerst mee afgesproken. Dit doet me zo goed. Ik heb veel vriendschappen verloren en het voelt dan zo goed om mensen te ontmoeten die je in je waarde laten. Het plezier wat ik met deze nieuwe groep beleef is iets wat ik niet eerder heb meegemaakt. Niemand hoeft zijn of haar best te doen. Iedereen kan goed met elkaar om gaan en als er iets aan de hand is dan bespreek je dat zonder gezeur of gezeik.
Ik kan wel zeggen dat ik voor m’n gevoel volwassener ben geworden door de keuzes die ik de laatste tijd heb gemaakt. Soms ook door de keuze te maken, geen keuze te hoeven maken en het gewoon op me af te laten komen. Het brengt veel meer rust met zich mee om geen 5-jarig plan te hebben. Ik weet niet wat er morgen gaat gebeuren dus het invullen ervan heeft geen zin. Het voorkomen van eventuele falen houd ik mij ook niet mee bezig. Als ik op m’n bek ga is dat maar zo, zolang ik er van leer. Het is zo fijn om mezelf niet te hoeven limiteren. Ik doe waar ik zin in heb en als dat fout gaat is zelfs dáár iets positiefs uit te halen. Ik ben er dol op. Het is soms wel moeilijk vol te houden door de meningen van anderen. Niet iedereen is het eens met hoe ik dingen aanpak en met wat ik doe maar ik heb het gevoel dat ik leef. Met in mijn achterhoofd dat ik na de vakantie wel aan de bak moet. Hier heb ik echt veel zin in hoor, begrijp me niet verkeerd. Toch vind ik dit wel spannend. Mijn toekomst gaat dan namelijk echt van start. Wat die toekomst met zich meebrengt weet ik nog niet maar ik kijk er naar uit het avontuur aan te gaan. Tot die tijd geniet ik nog even van de feestjes die gepland staan. Ik zit nu in de trein naar een feestje in België, begin september ga ik op vakantie naar de Spaanse kust om daarna af te sluiten met een festival.
Uiteindelijk wil ik dagelijks teksten schrijven natuurlijk. Niet alleen over wat ik meemaak maar juist ook over wat er in de wereld aan de hand is. Het liefste wel met mijn eigen sausje, waar het recept nog onbekend van is. Vandaar ook het streven om HBO Journalistiek te gaan studeren. Dit zal nog wel even duren en hoe ik daar kom is nog een onbekende route maar man, wat lijkt me dat tof.
Ik heb jaren in de regels en plannen van iemand anders moeten leven zonder dat ik het doorhad. Nu voel ik me vrij. Nu kan ik eindelijk voor mezelf kiezen. Ik ben nog lang niet op de eindbestemming, wat deze ook mag zijn maar ik ben niet meer bang voor het onbekende. Ik word er juist blij van en dat is voor mij het belangrijkste.